Bu gün eskiden tanıdığım pek samimi olmadığım bir tanıdıkla karşılaştım. Bir süre ayaküstü sohbet ettikten sonra yollarımıza devam ettik. Dehşetle fark ettim ki, konuşmamız sırasında ve sonra tanıdığımın söylediklerini tercüme ettim.
Karşılaşıp birbirimizi nereden tanıdığımızı hatırladıktan sonra, dökülmüş beyazlamış saçlarıma kaçamak bir bakış atarak -Çok değişmişsin dedi (yaşlanmışsın, kelleşmişsin tanıyamadım demek istedi). "Evet saçları döktüm dedim."
Kendinden bahsetti ("hala yaşamdan kopmadım ben" dercesine). İşinden emekli olmuş. Biraz daha laflayıp ayrılmadan hemen önce "bir mail atarım sana" dedi ("yahu ne işim olur senle, kim bilir bir daha görüşür müyüz?" dedi gibi geldi bana). Yine de saf saf mail adresimi vermeye kalktığımda - Tamam, tamam ben dernek adresine yollarım dedi. "Olur, olur tabi dedim" (bu defa ben dernek maillerime bakmadığımı ya da en azından yılda bir falan girip temizlediğimi geçirdim aklımdan).
Uzun lafın kısası gerçek hayat da Facebook gibi, yıllarca hiç arayıp, sorma ihtiyacı duymadığın tanıdıklarınla gelecekte de görüşüp, yazışacağın pek bir şey olmuyor.
Beynimin bu şekilde hal tercümesi yapmasını farketmem beni şaşırttı bu defa :)
Görsel http://sponge-headedscienceman.blogspot.com/2011/04/old-friends.html adresinden alınmıştır.
Yorumlar
Yorum Gönder