Ya Barış Ya HİÇ!

Sınır komşularımız kolayca bizi hatta tüm dünyayı içine çekebilecek tehlikeli bir savaşı başlattı. İnsan "ya nasıl bir zamana denk geldik biz?" demekten alamıyor kendini. Savaş çok ciddi bir hata. Zaten olur olmadık şeylerden hayattan kopan insanlar yetmezmiş gibi bir de bu şekilde ölmek çok saçma. İnsan 21. yüzyılda bu kadar salak olmamalı. Savaş, başkasının boğazınmı sıkarak intihar etmekten başka bir şey değil. İnsanlık, uygarlığını gerçekten çok ileri bir yere getirdi ama barış içinde, mutlu ve refah içinde, birlikte yaşamanın bir yolunu bulamadı. İlkel kabileler halinde yaşayan atalarımızdan bir adım öteye gitmeyi beceremedik bir türlü.

Bu mu bizim uygarlığımızın yapabileceği en iyi şey. Uygarlığımız ilerledi ama salaklığı hala üzerimizden atamadık.

Düşüncelerimi yazayım dedim. Hem de şarkı olsun.

Şiir falan yazamam ama şu şarkı sözleri döküldü kafamdan parmak uçlarmın altındaki gri klavye tuşlarına. Tabi bu ilk hali değil çok tepindim kelimelerin üzerinde. Bir de şarkıyı yaptığım yapay zekanın anlayacağı, bu nakarat bu söz, bu köprü, bu da bitiş diye belirtmek gerekti. 

Ortaya çıkanlar aşağıda. 

Ya Barış Ya HİÇ! 

Huuu aaa AAA aaa bu insanlar neden böyle?

Tekyönlü yolda ters yönden gidenler gibi

Akıntıya karşı boşa kürek çekiyor?

Dayanmak çok zor bu duruma, zor değil mi?

Sokakta üzerime üzerime yürürler.

Hep bana mı denk gelir bu ters insanlar ve dertleri?

Yaşamak değil bu, anlamsız bir soluklanma çabası.

Sürüklenirken akıntıda, boğulmamaya uğraşmak,

Sadece insanlar değil, deliler gibi üstüme gelen.

Devletler de çıldırmış, önüne gelene dalar.

Nedir bu alıp veremediğimiz, herkese yeten dünyada?

Huuu aaa AAA aaa bu insanlar neden böyle?

Tekyönlü yolda ters yönden gidenler gibi

Akıntıya karşı boşa kürek çekiyor?

Önü sonu yetmiş yıl yaşadığımız bu cenneti,

Ölmeden cehenneme mi çevirmek?

Dayanmak kolay değil hayata, ama dayanmak zorundayım.

Hiç, hiç, hiç kolay değil.

Sanki tepeden düşerken, kopan bir dalı tutmuşum.

Hayatta pamuk ipliğiyle birbirimize bağlıyız hepimiz.

Tepeme bomba mı düşer, trafikte mi yok olurum?

Hiç, hiç, hiç kolay değil.

Huuu aaa AAA aaa bu insanlar neden böyle?

Tekyönlü yolda ters yönden gidenler gibi

Akıntıya karşı boşa kürek çekiyor?

Milattan sonra iki bin yirmi beş yıl geçmiş,

Hala ötekinin boynunda elimiz ya da cebinde.

Artık kendimize gelsek, iyi olmaz mı?

Yok edip birbirimizi hayatta kalmak ilkelce.

O kadar uygarlaştık, bilgiyi harcamaya yazık.

Bir arada mutlu yaşamak, iyiye ulaşmak hayal mi?

Önü sonu yetmiş yıl yaşadığımız bu cenneti,

Ölmeden cehenneme mi çevirmek?

Dayanmak kolay değil hayata, ama dayanmak zorundayım.

Hiç, hiç, hiç kolay değil.

Gelecek nesiller de böyle birbirini yiyerek mi yaşar?

Hayalde büyüklüğünü anladığımız evrende,

Bilinç kazanmış enerjiler olarak harcanırız boşa.

Dış dünyalar, uzaylılar da mı böyle?

Öyleyse hiçlikten gelmiş hiçlikten başka bir şey değiliz.

Huuu aaa AAA aaa bu insanlar neden böyle?

Tekyönlü yolda ters yönden gidenler gibi

Akıntıya karşı boşa kürek çekiyor?

Hiçlikten hiçliğe... Hiçliğe... Hiç... Hiçliğe...

Türkçe şarkıyı yukarıda izleyebilirsiniz.

İngilizceye yapay zeka beni kırmadı çevirdi. Yapay zeka bir gün bize akıllı olmayı da öğretir umarım.

Just Nothing

Huuu aaa AAA aaa, why these folks so strange, oh my?

They stride down a one-way street, against the flow they fight,

Paddlin’ ‘gainst the current, wastin’ strength with all their might.

Huuu aaa AAA aaa, it’s a burden hard to bear,

Like a crowd in busy lanes, they march at me, I swear.

Do the wrong ones always cross my path with all their woes?

This ain’t livin’, just a breathin’ fight where no one grows.

Driftin’ in the tide, I struggle not to drown, oh no,

Not just people, but the world itself comes crashin’ down.

Why turn our heaven, seventy years, to hell before we die?

Holdin’ on is tough, but hold I must, no tears to cry.

Oh, it’s never, never, never easy, can’t you see?

Huuu aaa AAA aaa, why these souls so wild and free?

I’m clingin’ to a branch, near breakin’ from a fallin’ height,

Life’s a thread of cotton, holdin’ us through endless night.

Will a bomb drop overhead, or vanish in traffic’s stream?

Oh, it’s never, never, never easy, livin’ this dream.

Nations rage like mad, attackin’ all they meet,

What’s this grudge we hold, when Earth has room for all to eat?

Huuu aaa AAA aaa, it’s a puzzle hard to solve,

Two thousand twenty-five, yet we’re still at each other’s throats, oh Lord!

Why turn our heaven, seventy years, to hell before we die?

Holdin’ on is tough, but hold I must, no tears to cry.

Oh, it’s never, never, never easy, can’t you see?

Huuu aaa AAA aaa, why these souls so wild and free?

Will the young ones feast on strife, as we do today?

In a vast universe, our minds just waste, driftin’ away.

If other worlds exist, with minds like ours so bright,

Are they lost in chaos too, in endless, futile fight?

Knowledge squandered, civ’lization’s shame,

Can’t we live as one, reach higher, douse the flame?

Why turn our heaven, seventy years, to hell before we die?

Holdin’ on is tough, but hold I must, no tears to cry.

Oh, it’s never, never, never easy, can’t you see?

Huuu aaa AAA aaa, why these souls so wild and free?

From nothin’ to nothin’, we fade, oh can’t you tell?

To nothin’... to nothin’... to nothin’—farewell.

Huuu aaa AAA aaa, why these folks so strange, oh my?

From nothin’ to nothin’, we drift ‘til we die.